วันศุกร์ที่ 15 พ.ย. ประเทศไทย (สยาม) ได้บันทึกประวัติศาสตร์อีกครั้งหนึ่งในงานมโหรสพสมเด็จพระพี่นางเธอ ณ.ท้องสนามหลวง มีงานพิธีทั้งหมด 3 เวที จัดการแสดงตั้งแต่เวลา 19.00 - 06.00 น.
หลังจากได้เผาพระศพจริงสมเด็จพระพี่นางเธอ…ในเวลาอีกไม่กี่นาทีนัก ฝนก็ตกลงมา และตกลงมาประมาน 5 นาที… แต่มิได้ทำให้ประชาชนในท้องสนามหลวงได้แตกตื่น…หรือเปียกแต่อย่างไรเลยครับ
ตกลงมาไม่มากนักเหมือนพรมน้ำมนต์มากกว่าครับ และช่วงเวลาที่เผาพระศพสมเด็จพระพี่นางเธอเวลานั้น… ผมนอนเล่นอยู่ท้องสนามหลวงได้เห็นพระจันทร์ทรงกรตเต็มดวงอย่างชัดเจน ยังบอกให้เพื่อนๆรอบๆดูพระจันทร์บนท้องฟ้าด้วย
และก่อนงานละครบนเวทีจะทำการเริ่มงานฝนก็ตก แต่ไม่มีใครถอยหนีหรือวิ่งหลบฝนครับ สำหรับผมๆก็เก็บกล้องเข้ากระเป๋าเพื่อความปลอดภัยก่อน…หลังจากนั้นก็นำชุดกันน้ำ (กระเป๋ามีชุดกันน้ำในตัว) ออกมาปกคลุมกล้องไว้และเตรียมจัดการปรับแต่งกระเป๋าและกล้องพร้อมผ้าคลุม…เพื่อจะลุยถ่ายต่อไปครับ
แต่ยังไม่ทันได้จัดแจงเสร็จเลยครับ ฝนก็หยุดลงในทันที…และงานเวทีก็เริ่มต้นในทันทีเช่นกัน (จริงๆตัวละครก็กะจะเล่นแบบตลุยฝนเช่นกัน) เป็นสิ่งที่ประทับใจที่ได้ประสบมาในช่วงเวลานั้น เรียก…ว่าๆไงก็ลุย
แต่ฝนมิได้ตกลงมาอย่างหนักเลย อย่างที่บอกไปตอนแรกว่าเหมือนพรมน้ำมนต์มากกว่าครับ
สำหรับภาพอัลบั้มเต็มชมได้ที่ http://www.theonemodel.com/gallery/browseimages.php?c=10&userid=
อุปกรณ์เก็บภาพใช้ Canon 5D Lens Tele Sigma 70-200/F2.8 ตัวเดียวสำหรับถ่ายเวทีโขน (เวทีที่ 1) พร้อมขาตั้งที่มั่นคง
ในระยะ 70mm จะเก็บได้ทั้งเวที ซึ่งเวทีก็ใหญ่มาก…สังเกตุช่วงท้ายๆของงานจะเห็นปริมานผู้แสดงโขน ผมเดาว่าน่าจะร้อยกว่าชีวิตครับ โดยส่วนใหญ่จะซูมเลนล์ไปที่ช่วง 200mm ตลอดเกือบทั้งงานครับ
ช่างภาพส่วนใหญ่จะอยู่กันข้างหลัง แต่ก็มีผู้ชมนั่งชมห่างลึกออกไปถึงกลางท้องสนามหลวง (กินพื้นที่เกือบครึ่งหนึ่งของท้องสนามหลวง) เข้ามานั่งแล้วเดินไปไหนไม่ค่อยได้ ไม่มีที่ว่างเลย นั่งกันเต็มพื้นที่ไปหมด
ขอบคุณมากครับพี่หนึ่ง เอามาแบ่งกันดู
เป็นการแสดงที่มีเสียงตบมือดังตลอดเกือบตลอดการแสดงครับ อาทิเช่น…ตัวเอกออกมาเช่น พระรามฯ หรือทดกันฑ์และหนุมานเป็นต้น และที่ทราบข้อมูลมา… ตัวโขนที่เป็นตัวเอกๆจะเป็นระดับ อจ. ของกรมศิลป์ทั้งหมดครับ
เรียกว่ารวมบรรดา อจ. และนักศักษาของกรมศิลป์ออกมาแสดงทั้งหมด เป็นการแสดงที่ใหญ่อลังการมาก…ที่ได้รับฟังจากคนที่เล่าให้ฟังว่าได้ไปชมมาแล้วที่กรมศิลป์ก็ยังไม่ใหญ่เท่านี้และตัวละครมากเท่านี้ แล้วยังแสดงกันต่อเนื่องทั้งหมด 16 ภาค…จากทั้งหมด 68 ภาคของเรื่องรามเกียรติ์
ตอบคุณเอก…
เขียนต่อล่ะกัน…อารมณ์กำลังไหลไปเรื่อยๆ
บังเอิญผมได้นั่งใกล้กับนักศึกษาจากกรมศิลป์(ที่ศาลายา) และระหว่างนั่งรอทำพิธีเผาพระศพจริงสมเด็จพระพี่นางเธอจริงอยู่นั้น…น้องสองสามคนก็นั่งคุยกันสร้างบรรยากาศให้สนุดสนานมาก และได้ความรู้เรื่องต่างๆของ รามเกียรติ์ ว่ากันไปจนถึงลิเก…และได้ทราบว่าลิเกเป็นของประเทศฟิลิปินอ่าครับ
รามเกียรติ์ กำเนิดขึ้นเมื่อ 4000 ปีก่อนโน่น…ที่ประเทศอินเดียครับ คิดดูเอาว่าก่อนพุทธศักราชเท่าตัวเลยครับ มีทั้งหมด 68 ตอน…
เราคุยกันไปเยอะมาก…
และน้องเขายังถามผมอีกว่า…ชอบโขนตัวไหน ผมก็บอกว่าผมชอบ “ทศกันฑ์” เพราะมีทุกอารมณ์ อารมณ์รัก อารมณ์โกรธ อารมณ์โมโห อารมณ์หึงห่วง(สีดา) และเจ้าชู้อย่างที่สุด แต่กลับรักเดียวใจเดีย…
ฮ่าฮ่า…พูดเสร็จก็ฮ่ากันไปครับ น้องเขาพูดว่าเขาชอบตัวโขนชื่ออะไรกันผมจำไม่ค่อยได้เพราะชื่อจำยากและไม่ได้เรียนสายนี้มาอีกทั้งยังไม่ได้ศึกษาเลยเหมือนกัน แต่ฟังน้องๆเขาพูดกันไปแล้วสนุก
คุณยายคุณป้า…นั่งล้อมวงกันฟังอ้าปากค้างเลยครับ
siamwebsolution อ่า…ขอโทษทีครับ…ผมก็มึ่นๆ (เพราะยังพักผ่อนไม่เต็มร้อย เอิกๆ) เหนื่อยเหมือนกันครับ
โอเค…มานั่งโม้ต่ออ่าเน๊อะ…
ลองมาดูท่าทางและลีลาของทศกันฑ์…กัน ผมดูแล้วผมชอบความสง่าของตัวโขนทศกันฑ์มากๆ (เกือบจะไม่ซูมไปถ่ายพระลักษณ์พระรามฯเลย ฮ่าฮ่า)
ในช่วงแรกๆก็เล่นกันไม่เท่าไร…ก็ยกทัพใหญ่ตีกันเสียแล้วอ่า
แถมมีการพักรบ ยกทัพกลับเข้าเมืองของใครของมัน…แล้วรุ่งเช้ายกมาตีกันใหม่อีก เอิกๆ
คงต้องขอกล่าว…วงประโคมบรรเลงเพลงให้ฟังด้วย วงจะมีตั้งอยู่ทั้งปีกซ้ายและปีกขวาเครื่องดนตรีเต็มที่เลย… ร้องเล่นและร้องประสานเสียงกันสดๆ และยังมีลักษณะแบ่งลักษณะในแนวทางสเตอริโอ แซนแนล A ซ้าย แชนแนล B ขวา (ใครฟังวิทยุธานินทร์สมัยยี่สิบสามสิบก่อนคงได้ยินสโลแกนนี้บ้างล่ะ) โดยเฉพาะสถานีวิทยุ FM 96.0MHz รายการของวิทยุธานินทร์ เอิกๆ (แล้วมันเกี่ยวกับโขนไหมเนี้ยเรื่องนี้)
บรรเลงและร้องประสานเสียงได้อย่างไพเราะจับใจครับ และต้องขอชมนักร้องมากๆหากได้ฟังแล้วคงจะเหนื่อยเอาการครับ (นักร้องจะมีสลับกันประมานสามชุด) ช่วยกันครับ
นี่แค่ชุดของนักร้องนะครับ เรียกว่ามีเท่าไร งัดออกมาหมด… หมดจริงๆหากได้ไปชมและมองสังเกตุให้ดีทุกมุมทุกเรื่อง เรียกว่าทำหมดเนื้อหมดตัวกันทั้งกรมศิลป
นี่คือลำโพงแชนแนลขวา เอิกๆ ตรงสนามเวทีเสียงจะครบกันพอดีทั้งซ้ายและขวา และเวลาตอนประสานเสียง…เสียงก็แผ่ได้เต็มรัศมีสเตอริโอโฟนิคกันเลยทีเดียว…
เด็ดๆจริงๆขอบอก
แอบมีนักกายกรรมกับเขาด้วยอ่านะกรมศิลป
ในระหว่างที่ชมการแสดง…ประชาชนจะตบมือกันบ่อยๆมากๆ เรียกว่าทุกตอนที่มีท่าแบบนี้ หรือมีตัวเอกออกมา และตอนที่จบฉากและนักแสดงเดินเข้าประตู
จะตบมือให้ผู้แสดงกันสนั่น (เข้าใจว่าแก้ง่วงกันอ่าครับ…ก็เล่นและดูกันโต้รุ้งจริงๆ)
cat
November 17, 2008, 12:14am
15
ท่านพี่ขอแอบมาเก็บภาพไปใส่บล็อคมั่งนะคะ
ขอแทรกเทคนิคการถ่ายภาพบนละครเวทีนิดสส์นึ่ง… จำเป็นอย่างยิ่งต้องมีขาตั้งกล้องและควรจะมีหัวบอลเพื่อหมุนกล้องได้คล่องตัวด้วยก็ดีครับ และตั้งโหมดวัดแสงแบบ spot metering วัดแสงตรงเสื้อผ้าสีขาวของตัวละครแล้วบวก 1 stop
โหมดให้ตั้งเป็น “M” กำหนดค่า F และ S ตายตัวใช้ค่าเดียวตลอดทั้งงานเลยครับ (ไม่ต้องไปบ้าจี้วัดแสงบ่อยๆเอิกๆไม่จำเป็นขนาดนั้นครับ)
และที่สำคัญ…ร่างกายต้องฟิตหน่อย แถมถ่ายกันทั้งคืนแบบนี้บอกได้เลยว่าหนัก (ตอนเช้ามีคนมาถามว่ายืนถ่ายทั้งคืนเลยไม่เหนื่อยหรอ ฮ่าฮ่า ไม่ได้นั่งเลยเวนกำ)
น้องแคท…เรียนเชิญเลยครับ ทำมาเพื่อแจกกันชม แบ่งกันเผยแพร่
ตามที่แจ้งไปตั้งแต่หัว Blog แล้วว่าผมไม่สามารถนำลิงค์ภาพทั้งหมดที่ลงไว้ในเว็บอัลบั้มส่วนตัวมาลง Blog นี้ได้หมดนะครับ…คงต้องไปติดตามและก็อปปี้กันได้ต่อจากที่แจ้งลิงค์ไปข้างบนครับ
ตัวอย่างภาพนี้หากกล้องตั้งโหมดออโต้… ตกม้าตายทุกตัวไปครับ ยกเว้นทำแบบที่ผมแนะนำไปข้างบนจะได้ภาพและสีสันที่อิ่มตัวเท่าที่จะเก็บรายละเอียดมาได้มากที่สุด
ยิ่งตอนถ่ายหนุมาน…นี้เซ็งเลย เพราะไม่เคยอยู่นิ่งๆเดี๋ยวก็วิ่งเดี๋ยวก็กระโดด แถมชุดขาวทั้งชุด ตั้งวัดแสงไม่พอดีก็เก็บรายละเอียดเครื่องประดับไม่ได้เอาเลย
แต่เชื่อไหมว่า…ผมชอบตอนยักษ์เดินทัพมากครับ ยักษ์เดินสวย (ยังกะเต้นแร๊ป เอิกๆ) เดินมีจังหวะลีลาสวยงามมากๆ ไม่เหมือนลิงเดินกองทัพ… มักจะวิ่งกันไปมาไม่ค่อยอยู่ในแถว เอิกๆ และไม่มีจังหวะเอาเลย ฮ่าฮ่า
