โดยส่วนตัวผม ผลการเรียนภาษาอังกฤษ เกรด 3-4 มาตลอด ผมใช้วิธีดูหนังเอาครับ
ขอแนะนำให้ติด TrueVision ไปเลยครับ เอาสัก Gold ก็ได้ แต่ถ้าไม่ค่อยมีเวลา TKP ก็ได้ครับประหยัดดี
ลองดูช่อง HBO,Cinemax,Star Movie อะไรพวกนี้นะครับ (13,14,… )
ของแบบนี้อยู่ที่ใจจริง ๆ นะคะ ว่าอยากใช้ได้ใช้ดี ใช้เป็นจริงหรือเปล่า
ถ้าอยากใช้ได้ ใช้ทำงานจริงๆ ชอบจริงๆ ก็ใช้เป็นค่ะ
ถ้าแค่อยากๆ ก็ไม่ไปไหนค่ะ
ดิฉันเริ่มเรียนภาษาอังกฤษตอน ป. 5 ก่อนหน้านั้น เรียนแต่ภาษาไทย และภาษาจีน (เรียนโรงเรียนจีนเลย) แต่ด้วยความที่เมื่อได้เรียนภาษาอังกฤษ รู้เลยว่ามันง่าย ง่ายกว่าภาษาจีนร้อยเท่า เลยรักภาษาอังกฤษไปเฉยเลย พอ ม. 1 เรียนสาธิตฯ ไม่ได้เรียนโรงเรียนฝรั่งที่ไหน แต่ รร. สาธิตมีจุดเด่นคือ นักเรียนน้อย (กว่าโรงเรียนสายสามัญ) และครูชอบให้เด็กแสดงออก (ไม่ว่าจะให้พูด ให้ร้องรำทำเพลง แสดงละคร ฯลฯ) ผลคือ ทำให้เราได้ใช้ภาษาอังกฤษสม่ำเสมอ (ทั้งๆ ที่เรียนภาษาอังกฤษจำนวนคาบก็ใกล้เคียงกับ รร. สามัญ) แต่อย่างที่บอกน่ะค่ะ ดิฉันชอบภาษาอังกฤษ ดิฉันจะฟังเพลงฝรั่ง หาเนื้อเพลงมาหัดร้องตาม ข้อดีคือ เราได้ฝึกฝนการออกเสียง และได้อ่านเข้าใจเนื้อเพลงด้วยตนเอง
เมื่อตอนเรียนมหาวิทยาลัย ตอนปี 1 เขาจะมีทดสอบ placement test ก็สอบผ่าน ได้เรียนน้อยกว่าชาวบ้าน (โชคดีเหมือนกันแฮะ) แต่ว่า ตอนเรียนคณะบัญชี เราจะได้เรียนภาษาอังกฤษน้อย เหลือแค่ 4 ตัวเองมั้ง (ถ้าจำไม่ผิดนะคะ) แถมได้เรียนข้ามไปอีก เลยเรียนน้อยกว่าคนอื่น พอปี 3 เลยตัดสินใจเรียนตัวโท สองวิชา คือ วิชาบริหาร และวิชาภาษาอังกฤษ โท ภาษาอังกฤษ ต้องเรียนรวมกับคณะศิลปศาสตร์ ภาควิชาภาษาอังกฤษ (เขาเก่งกว่าเราหลายเท่า เพราะชินกับการเรียนเป็นภาษาอังกฤษแทบทุกวิชา) ก็จำเป็นต้องฝึกมากขึ้น ต้องพยายามอย่างหนัก ต้องอดทนมากค่ะ เพราะเราเรียนข้ามคณะไปเอง แต่ข้อดีคือ เราเรียนภาษาอังกฤษมากกว่าเด็กคณะบัญชีทุกคน (เป็นข้อดีของการไม่ละทิ้งภาษา) เมื่อเรียนจบ ก็ไปเรียนต่อโท ยิ่งทำให้ได้ใช้ภาษาอังกฤษต่อเนื่อง
อยากบอกว่า ภาษาเป็นเรื่องของการฝึกฝน ความอดทนที่จะต้องอ่าน ฟัง พูด เขียน ไม่งั้นจะฝืดค่ะ
ตอนนี้ มีลูก ดิฉันมีเงื่อนไขว่า เขาต้องพูดอ่านเขียนได้ 3 ภาษา (โหดมะ) คือ ไทย, จีนกลาง, และอังกฤษ) ความเห็นส่วนตัวนะคะ ภาษาอังกฤษในเมืองไทยฝึกฝนง่าย เพราะมีที่สอน มีให้อ่าน ให้ดู ให้ฟัง มากกว่า ภาษาจีน และใครๆ ก็พูดไทย พูดอังกฤษได้ เป็นภาษาพื้นๆ ไปแล้ว ในขณะที่ ภาษาจีนจะเป็นภาษาที่จำเป็นในรอบ 10-20 ปีนี้ แล้วตัวดิฉันเอง ทิ้งภาษาจีนไปพอควร (ความรู้ ป. 4 น่าสงสารมาก) สอนลูกไม่ได้ แต่ภาษาอังกฤษ ดีกว่าภาษาจีนหลายร้อยเท่า (หมายถึงภาษาจีนกลางนะคะ ไม่นับภาษาถิ่นอย่างจีนแต้จิ๋ว) ดิฉันมีปัญหากับการสอนลูกในภาษาจีนมากกว่า
ตอนนี้ลูกชาย อายุ 5 ขวบแล้ว เรียนโรงเรียนจีนแท้ๆ (แบบเดียวกะแม่เลย) แต่ต่างกันที่ ดิฉันสอนภาษาอังกฤษเขาตั้งแต่ยังพูดไม่เป็น ตอนที่เล็ก ให้ดู vcd ก็จะให้ดูแต่ vcd ภาษาอังกฤษ หนังสือก็มีแต่หนังสือภาษาอังกฤษ (ทำให้เขาเคยชิน) เวลาไปไหน หรือบอกอะไร ก็จะบอกเป็นภาษาอังกฤษ ทุกวันนี้เขาเข้าใจนะคะ บางทีก็ตอบกลับมาเป็นภาษาจีน (กวนประสาทแม่เล่น เขาหาว่า หม่ามี๊ไม่รู้ภาษาจีน พูดจีนไม่เป็น) สำหรับคนมีลูกอยากฝึกภาษากับลูก ให้กระแดะไว้นะคะ เด็กไม่รู้หรอกว่าเรากระแดะ ถ้าเราไม่พูดกับเขา เขาก็จะไม่เลียนแบบเรา เด็กจะเริ่มจากการเลียนแบบ
ส่วนกรณีสำเนียงนั้น ก็คงต้องยอมรับ เพราะแม่ปูเดินเบี้ยว จะสอนลูกปูให้เดินตรงได้อย่างไร ขอเพียงตั้งธงไว้ว่า เราจะให้เขาไม่กลัวภาษา ให้เขาสามารถสื่อสารในภาษาอื่นได้ สำเนียงนั้นช่างมันไปก่อน มันก็จะกล้าสื่อสารค่ะ เด็กบางคนพูดไทย ก็ยังพูดไม่ชัด ทำไมเขากล้าพูด จริงไหมคะ ขอแค่เข้าใจก่อน แค่นั้นพอ