เมื่อสักครู่นี้ ผมนั่งหากลอนจะอวยพรวันเกิด (เนื่องจากแต่งเองไม่ค่อยเก่ง) เจอกลอนนี้เข้าครับ กินใจผมอย่างแรงไม่รู้ว่ามีใครได้อ่านบ้างหรือยัง กลอนนี้เพียงแค่อ่านรอบเดียวก็ทำให้ผมย้อนมองตัวเองทันทีครับ T_T จึงขอตั้งกระทู้ใหม่เพื่อเผยแพร่บทกลอนดีๆ นี้ครับ
ข้อความอ้างอิง
"ขอฝากกลอนเอาไว้ให้ทุกคนนำไปคิด ถ้าเห็นดีด้วยช่วยเผยแพร่ต่อไป เพื่อสังคมไทยจะได้พบกับวัฒนธรรมไทยที่ดีงาม อานิสงส์แห่งการเผยแพร่ข้าขอบมอบแด่แม่ทุกท่าน"
[color=green]
สำนึกรักวันเกิด
ขอบคุณครับผม
ขอบคุณครับ ดีมากๆเลย
ผมเห็นกลอนนี้มาตั้งแต่เด็กแล้วละครับ
วันที่ผมได้เป็นพ่อคน ผมเข้าห้องคลอดไปกับภรรยาด้วย วันนั้น ผมรักแม่ขึ้นมาอีกร้อยเท่า พันทวี เลยครับ
วันที่ผมเกิด วันนั้น แม่ผมเสียเลือดมาก ต้องให้เลือดถึง 4 ขวด ตอนนี้ก็เลยตั้งใจไว้ว่า ชีวิตนี้จะต้องบริจาคเลือดให้ครบ 100 ครั้งให้ได้
เพื่อตอบแทนพระคุณผู้บริจาคทั้ง 4 ท่านนั้น ที่ทำให้แม่ผมรอดชีวิต (ตอนนี้ได้ไปแล้ว 40 ครั้ง)
ก่อนแม่ผมเสียชีวิต ทุกวันเกิด ไม่ว่าผมจะอยู่ที่ไหนก็ตาม เสียง “สุขสันต์วันเกิดนะลูก” จะมาก่อนคนอื่นๆ ทั้งหมด
ทุกวันนี้ผมไม่เคยมีงานวันเกิด เพราะกลอนนี้แหละครับ แม่ผมเกือบตาย เพราะเราเกิดนี่แหละ…
ชื่นชมคนทำดีด้วยคนน่ะครับ
อารมณ์รักแม่ หลายๆคนอาจจะยังไม่บรรลุครับ วันหนึ่งที่ได้เป็นพ่อ เป็นแม่คนเองนั้นแหละครับ
ถึงจะเริ่มรู้ซึ้ง