นักเรียน 150 คนกับ เพนเทียม mmx 1เครื่อง!

วันนี้ขออนุญาตเป็นพิเศษ มีเรื่องที่อยากเล่า และขอความช่วยเหลือจากทุกท่านครับ เมื่อเดือนที่ผ่านมา ผมได้รับจดหมาย (เป็นจดหมายจริง ๆ ใส่ซอง ปิดแสตมป์ ซึ่งแทบจะไม่ได้รับกันแล้วในยุคสมัยนี้) จากครูท่านหนึ่ง ซึ่งประจำโรงเรียนชนบททางภาคเหนือ (ไกลทีเดียว ขออนุญาตไม่เอ่ยชื่อ) ครูเล่าว่าติดตามอ่านคอลัมน์นี้จากเดลินิวส์เป็นประจำ ครูอยากถามเกี่ยวกับการใช้งานวินโดวส์กับเครื่องในโรงเรียน บอกว่ามีปัญหาเปิดใช้งานช้ามาก จะทำอย่างไรดี ให้เด็กนักเรียนได้ใช้กันเร็ว ๆ เพราะเท่าที่ใช้กันอยู่นั้นก็ต้องมาเข้าคิวใช้งานกันตลอด ทั้งโรงเรียนนักเรียน 150 คน มีเพนเทียม MMX 133 MHz แรม 64 เมกะไบต์ ที่เสียทุกอาทิตย์อยู่…1 เครื่อง !

ในขณะที่สมองกำลังอึ้งอยู่กับตัวเลข “1” จากจดหมายครู ผมก็ได้รับอีเมลจากน้องที่อยู่แถวปทุมธานีอีกคน เมล์เข้ามาเล่า (เหมือนกับอีกร้อยกว่าฉบับมาทุกสัปดาห์) ว่า ตอนนี้ใช้เครื่องเซเลอรอน 1 กิ๊ก แรม 256 เมกะไบต์ รู้สึกว่าไม่เร็วเท่าไหร่ อยากจะอัพเกรดเครื่องเป็นเอเอ็มดี 64 บิต และเปลี่ยนทุกอย่างให้ใหม่หมด เพื่อจะได้เล่นเกมได้ลื่น ๆ ถามต่อว่าเครื่องเก่านั้นจะขายได้กี่บาท ชิ้นไหนขายไม่ได้ราคา ก็คงเก็บเอาไว้เป็นอะไหล่ต่อไป…

จดหมายและอีเมล จากต่างที่ ด้วยเนื้อหาแตกต่างสุดขั้ว แต่กลับเป็นคำตอบซึ่งกันและกัน…

อยากบอกว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรก แต่เป็นหลายครั้งที่ได้จดหมาย อีเมล หรือแม้แต่โทรศัพท์จากครูชนบทถึงเรื่องราวความขาดแคลนแบบนี้ อยากบอกว่า ครูครับ…ผมรู้สึกได้ถึงความตั้งใจ และปณิธานที่น่ายกย่อง ครูอยากให้เด็กไทยตาดำ ๆ ตามชนบท ได้มีโอกาสใช้ ได้เรียนรู้กับเขาบ้าง ถึงจะไม่ได้ หรูแบบ 1 คน 1 เครื่องแบบกรุงเทพฯ แต่สัก 20 หรือ 40 คนเครื่องนึงก็ยังพอเบียดกันได้ (ส่วน ตัวก็ยังไม่รู้สาเหตุว่า ทำไมคอมพิวเตอร์ตามงบประมาณฯ ทำไมเข้าไปไม่ถึง ก็เป็นไปได้ว่างบอาจจำกัด หรืออาจจะอยู่เป็นคิวท้าย ๆ หรือไม่ก็ไม่ได้อยู่ในลิสต์เลยหรือเปล่า ?) หลายครั้งในเนื้อความ ครูมักบ่นให้ฟังว่า โอกาสที่จะได้เครื่องมาใช้ให้พอเพียง หรือแค่ใช้งานได้ก็หาได้ยาก ก็มีที่บ่นว่าบางทีทนไม่ไหวจริง ๆ ถึงขั้นต้องเจียดเงินส่วนตัวออกมาซ่อมแซมให้ดีขึ้น ฟังแล้วได้ใจ เพราะเงินเดือนครู โดยเฉพาะครูต่างจังหวัดนั้น ใช้ให้พอเดือนก็ยากแล้ว แต่เพื่อลูกศิษย์แล้ว ครูทำได้…

คิดเหมือนกันไหมว่า อ่านแล้วรู้สึกผิด…ถ้าไม่ได้ทำอะไรเลย ?

จะเป็นไปได้มากน้อยแค่ไหน อยากขอให้ช่วยนึกดูว่า วันนี้ท่านมีอุปกรณ์คอมพิวเตอร์เก่า ที่เหลือจากการอัพเกรด ไม่จำเป็นต้องใช้ ไม่ว่าจะเป็นซีพียูเก่า เมนบอร์ดเก่า การ์ดจอมอนิเตอร์ ฮาร์ดดิสก์ หรือแม้แต่ทั้งเครื่อง รวมถึงจิ๊บจ๊อยอย่างเมาส์ คีย์ บอร์ด ฯลฯ มีข้อแม้ว่าต้องเป็นของเก่าที่มีสภาพใช้งานได้ ไม่ได้เป็นของเสีย ไม่ว่าจะเหลืออยู่ในห้องเก็บของที่บ้าน หรือที่ออฟฟิศ ฯลฯ ถ้ามีละก็ เก็บเอาไว้ให้มันรกทำไม จะดีกว่าไหมถ้าช่วยกันเอาอุปกรณ์ที่เหลือใช้จากการอัพเกรดเหล่านี้มาบริจาค เพื่อนำมาชุบชีวิตให้เป็นเครื่องที่ใช้งานได้ แล้วส่งไปให้น้องที่ขาดแคลน ขาดโอกาสได้ใช้กันดีกว่า อย่างที่ทราบกันดีว่านับวันอุปกรณ์คอมพิวเตอร์ยิ่งจะเหลือมากเป็นขยะเพิ่มขึ้นเพราะเทคโนโลยีมันเปลี่ยนเร็ว การอัพเกรดทำให้มีของเหลือใช้แบบไร้ประโยชน์มากขึ้นจนเกินพอแล้ว

ขออนุญาตเรียกโครงการด่วนนี้ว่า “คอมพิวเตอร์เพื่อน้อง”

“คอมพิวเตอร์เพื่อน้อง” สำหรับโรงเรียนในชนบทที่ขาดแคลนคอมพิวเตอร์ ฟังดูเหมือนหรู ใจนึงก็รู้ดีว่าเอาเข้าจริง ๆ มันต้องยุ่งและเหนื่อยแน่ แต่ก็ยังรู้ (ดี) ว่า มีอีกหลายท่านที่อ่านอยู่ตอนนี้คงเคยคิดแบบเดียวกัน แต่ไม่มีโอกาสได้ทำ เพราะอาจจะไม่พร้อม ติดปัญหา หรือไม่มีสื่อกลาง ที่จะช่วยรวบรวม โปรโมตให้มันทำได้จริง ครั้งนี้ขออนุญาตทำให้มันจริงจัง และเริ่มกันเลยแบบนี้แหละครับ

ตอนนี้ผมได้เตรียมสถานที่รอเก็บและซ่อม ประกอบอุปกรณ์ที่มีคนบริจาคไว้แล้ว และกำลังติดต่อขอความร่วมมือไปยังชมรมคอมพิวเตอร์ตามโรงเรียน และมหาวิทยาลัยที่อยากร่วมโครงการนี้ เพื่อช่วยเหลือในส่วนของการตรวจสอบ และประกอบเครื่อง รวมถึงการทำเว็บไซต์เพื่อรายงานการรับบริจาค แสดงรายละเอียดของผู้บริจาค และรวมถึงการรายงานผลว่าคอมพิวเตอร์ที่ได้รับนั้น จะถึงมือน้อง ๆ ที่สมควรจะได้รับจริง ๆ (กำลังเตรียมเว็บมารองรับ แต่ขออนุญาตใช้เว็บบอร์ดของ ezcommag.com เป็นที่ติดต่อชั่วคราวไปก่อน)

ฝากถึง ครู อาจารย์ หรือนักเรียนโรงเรียนชนบทโรงเรียนไหน ที่ขาดแคลนคอมพิวเตอร์ และอุปกรณ์ ช่วยเขียนจดหมาย หรือเมล์เล่ารายละเอียดให้มากที่สุด แล้วส่งมาให้ที่ Nattapong_guide@hotmail.com ถ้าเป็นจดหมายก็ส่งมาที่ นิตยสารอีซี่คอม 91/7 ซอยวัชรพล หมู่ 6 แขวงท่าแร้ง เขตบางเขน กท. 10220 หลังจากที่ได้รับแล้วก็จะมาจัด คิวดูรายละเอียด เลือกตามความจำเป็น และความเหมาะสมว่าจะให้โรงเรียนไหนก่อนหลัง แล้วจะรายงานทุกอย่างลงบนเว็บให้ทราบตลอดเวลา

ส่วนท่านที่ต้องการจะทำบุญกุศล โดยการบริจาคอุปกรณ์เก่า ๆ ที่เหลือ หรือไม่ได้ใช้แล้ว รบกวนช่วยส่งเมล์เข้ามาแจ้งให้ทราบที่ผมเลยครับว่าต้องการบริจาคอะไรบ้าง จะได้เอามาวิเคราะห์ดูอีกทีว่าเป็นไปได้แค่ไหนที่จะมีจุดรับบริจาคตามที่ต่าง ๆ หรือจะมีวิธีจัดการอย่างไรต่อไป ตอนนี้อยากรู้ฟีดแบ็กว่ามากน้อยแค่ไหน ก่อน จะได้หาทางจัดการถูก อย่างไรก็ดีโครงการนี้ยังอยู่ในขั้นเริ่มต้น อาจมีความขลุกขลักบ้าง ถ้าท่านใดต้องการเสนอแนะอะไรก็ส่งเมล์เข้ามาได้เลย อยากให้ช่วยบริจาคกันเยอะ ๆ ครับ น้องที่ขาดแคลนโอกาสยังรออยู่อีกมาก

ขยะของคุณ อาจช่วยเด็กอีกหลายคน ให้มีโอกาสทางการศึกษา สัปดาห์หน้าจะมารายงานผลความคืบหน้า ช่วยกันครับ กุศล แรงนะ.

ณัฐพงษ์ พรคงเจริญ
Nattapong-Guide@hotmail.com
www.ezcommag.com

เห็นโครงการแบบนี้หลา่ยที่ทำกันอยู่ ผมจำไม่ได้ว่าที่ไหนบ้าง ถ้าร่วมแรงกันคนละมือ
อาจได้ผลแรงกว่าก็ได้ครับ เพื่อนๆร่วมรุ่น (ลาดกระบัง) กับผม เพิ่งจะทำโครงการ
สร้างโรงเรียนในชนบทไปไม่นานนี้ จากข้อมูลที่คนที่ไปมาเล่าให้ฟัง ก็ใจหาย
ขอสนับสนุนอย่างแรงกับโครงการประเภทนี้ ทำให้ดี ทำไปเถอะครับ ให้เท่าไหร่
ก็ไม่พอ ดังนั้น มีคนเป็นตัวกลางรวบรวมแล้ว รีบๆเลยครับ เวลาทำดีมีน้อย มีคนคอยอยู่
ทำดีเสียวันนี้ พรุ่งนี้ไม่รู้อะไรจะเกิดขึ้น อย่าเดี๋ยวครับ