สิ่งใดเหล่าจะตอบแทนในพระมหากรุณาธิคุณได้หมด
วันนี้นำเรื่องดีๆ มุมเล็กๆของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวมาฝากพี่ๆทุกท่านครับ
ปี พ.ศ.2498 เป็นต้นมา
คราใดที่เสด็จพระราชดำเนินแปรพระราชฐานไปประทับ ณ พระราชวังไกลกังวลนั้น
จะทรงขับรถยนต์พระที่นั่งไปยังท้องที่ห่างไกลทุรกันดารย่านหัวหิน หนองพลับแก่งกระจาน
ด้วยพระองค์เอง
ทำนองเสด็จประพาสต้นของรัชกาลที่ห้า
โดยที่ราษฎรไม่รู้ตัวล่วงหน้าว่าทรงมาถึงแล้ว
วันหนึ่งทรงขับรถยนต์พระที่นั่งผ่านไปถึงยังบริเวณหมู่บ้านแห่งหนึ่งย่านหมู่บ้านห้วยมงคล อำเภอหัวหิน
ซึ่งราษฎรกำลังช่วยกันตบแต่งประดับซุ้มรับเสด็จกันอย่างสนุกสนานครื้นเครง
และไม่คาดคิดว่าเป็นรถยนต์พระที่นั่งส่วนพระองค์
ต้องให้ในหลวงเสด็จฯก่อนแล้วพรุ่งนี้ถึงจะลอดผ่านซุ้มได้…
วันนี้ห้ามลอดผ่านซุ้มนี้ เพราะขอให้ในหลวงผ่านก่อนนะ…
ทรงขับรถพระที่นั่งเบี่ยงข้างทางไม่ลอดซุ้มดังกล่าว
วันรุ่งขึ้นเมื่อทรงขับรถยนต์พระที่นั่งเสด็จพระราชดำเนินไปทรงเยี่ยมราษฎรในหมู่บ้านนี้อย่างเป็นทางการพร้อมคณะข้าราชบริพารผู้ติดตามและทรงมีพระดำรัสทักทายกับชายผู้นั้นที่เฝ้าอยู่หน้าซุ้มเมื่อวันวานว่า
วันนี้ฉันเป็นในหลวง…คงผ่านซุ้มนี้ได้แล้วนะ…"
สมเด็จพระเทพฯ เวลาท่านเสด็จส่วนพระองค์ จะเสด็จโดยรถไฟฟ้าค่ะ หลายคนเคยเจอท่าน จาก สถานีสยามไป เอ็มโพเรี่ยม มีหลายคนจำได้ก็จะลงหมอบนั่งกันที่พื้น เคยมีเด็กนั่งเรียนลุกขึ้นถวายที่นั่งให้ท่าน แต่ท่านไม่ทรงรับ ท่านประทับยืนอย่างนั้น แล้วตรัสว่าเดี๋ยวจะลงแล้ว ช่างพระทัยดี แล้วท่านทรงเข้าพระทัยคนกรุงเทพฯจริง ๆ ว่าการจารจรช่วงเย็น ๆ นั้นสาหัสขนาดไหน ส่วนตัวดิฉันเองเคยเดินสวนกับท่านที่สยามดิสคัฟเวอรี่ค่ะ เสด็จออกจากร้านภูฟ้า มีเจ้าหน้าที่แต่งชุดสีกากีเดินตาม 2 คน มีคุณผู้หญิงแต่งตัวธรรมดาเดินตามอีก 1 คน ไม่มีขบวนอลังการแวดล้อมใด ๆ เลย เพื่อนดิฉันเจอท่านที่ร้านคิโน บนเอ็มโพเรียม อันนี้น่ารักกว่า เพราะเพื่อนดิฉันกำลังอยู่ในแถวรอจ่ายเงิน สมเด็จพระเทพฯ ท่านทรงต่อคิว เพื่อนดิฉันตกใจมาก ก็ถอยให้ท่านก่อน ท่านดรัสว่า ไม่ต้อง แล้วทรงรอจ่ายทีหลัง โอ ประทับใจมากค่ะ ทรงพระเจริญ…